"Chłopiec z latawcem" to emocje, wzruszenie i niedowierzanie. Dramat Hosseiniego godny polecenia każdemu!

 Autor: Khaled Hosseini 

Wyd.: Albatros 

Gatunek: Fikcja historyczna

Dramat

Ocena: 5/5

"Chłopiec z latawcem” to historia dwóch chłopców mieszkających w Kabulu. Oboje wychowują się bez matek i są w podobnym wieku. Jedyną różnicą między nimi jest status społeczny.  Dramat głównie skupia się na Amirze, który osierocony przez matkę, wychowywany przez tatę szuka w jego ramionach pocieszenia oraz uwagi. Desperacka potrzeba miłości oraz zaimponowania Babie doprowadza do naprawdę smutnych wydarzeń, od których nie ma już odwrotu a ich skutki rzucają cień na całe dorosłe życie chłopaka. Przejdźmy jednak do początku opowieści.

Hazar  to chłopiec biednego pochodzenia. Od urodzenia był skazany na ciężką pracę, nie dane było mu pójść z rówieśnikami do szkoły, by nauczyć się pisać i czytać. Mimo to, jest on inteligentnym młodym człowiekiem. Nad życie ceni sobie przyjaźń i jest bardzo lojalny wobec Amira, o którym nie można powiedzieć tego samego. W trakcie czytania książki odnosiłam wrażenie, iż Hazar był dla niego jedynie kolejną zabawką,  bardziej odrealnioną od pozostałych rzuconych w kąt. Syn Pasztuna wstydzi się chłopca - sługi o zajęczej wardze przy innych kolegach, drwi z niego wielokrotnie i bawi się tylko wtedy, kiedy sam ma na to ochotę. Felerny dzień zawodów w puszczaniu latawców zupełnie przekreśla znajomość Amira i Hasana. Chłopcy i jego rodzice rozstają się w nieprzyjemnych okolicznościach a z głównym bohaterem spotykamy się na nowo długie lata od tego wydarzenia w Stanach Zjednoczonych. Otrzymuje telefon od dawnego przyjaciela rodziny, który przed śmiercią nawołuje go do uratowania jego duszy od wyrzutów sumienia. To hasło: „można znów być dobrym” zmusza Amira do powrotu do ojczyzny. Przebieg wydarzeń w Afganistanie jest zaskakujący. Zostaje wyjawionych wiele bolesnych tajemnic, które wywracają życie Afgańczyka do góry nogami.

Książkę Khaleda Hosseiniego dosłownie pochłonęłam. Wydźwięk tej powieści jest raczej pesymistyczny. Bohaterowie są smutni. Gnębi ich przeszłość oraz skrywane tajemnice. Czy można jednak kogoś winić o popełnione błędy? Podczas czytania tej lektury miałam wrażenie, że ta historia nie może skończyć się dobrze. Problemy, z którymi borykał się Amir ciągnęły się za nim od lat, mimo to  wyrzuty sumienia nie dawały mężczyźnie spokoju.

Myślę, że ta powieść jest warta polecenia każdemu, kto lubuje się w literaturze poruszającej ważne aspekty społeczne. Nie jest to lektura lekka i przyjemna. Wszystkie rozterki mocno przeżywałam razem z Amirem i mimo błędów młodości trzymałam kciuki, aby rozwiązał swoją sprawę pomyślnie i raz na zawsze pożegnał się z demonami przeszłości. Opowieść zakończona jest w tonie pozytywnym. Afgańczyk puszcza latawiec jak za dawnych czasów. Niemal czułam jak z jego serca spada ciężki kamień a umysł zostaje wyzwolony od trudnych doznań i wspomnień. Był to moment, w którym z uśmiechem na twarzy zamknęłam ostatnią stronę. Nie czułam niedosytu, chciałam, tak zapamiętać Amira, jako człowieka wyzwolonego i szczęśliwego!