O książce pachnącej cynamonem - "Serce z piernika" Magdaleny Kordel

Autor: Magdalena Kordel

Wyd.:  Znak
Gatunek: Literatura obyczajowa i romans
Ocena: 5/5

 

Zupełnie nie mogę sobie przypomnieć czy miałam dotychczas styczność z twórczością pani Kordel. Będę musiała przejrzeć swoje notatki, by odświeżyć pamięć. Moje nastawienie do powieści pt. „Serce z piernika” było dość negatywne. Mimo iż często decydując się na książkę, jej opis mnie intryguje, potem miewam subiektywne odczucia, które odpychają mnie od danej powieści, a ta potem leży długie miesiące i czeka na swoją kolej, która niewątpliwie przychodzi. Tak było i z tym tytułem i znowu, zastanawiam się dlaczego ta pozycja przeleżała aż rok na mojej półce, bym w święta mogła po nią sięgnąć?

W powieści poznajemy trzy główne bohaterki w różnym wieku. Kobiety z trzech pokoleń. Babcia – wnuczka – prawnuczka. Pani Agata od wielu lat, a dokładnie od konkretnego momentu z jej życia – od czasu wielkiej tragedii, boryka się z pewną przykrą przypadłością, a mianowicie pod wpływem impulsu i chwilowej utraty świadomości pakuje walizkę i pędzi przed siebie, najczęściej na najbliższy dworzec kolejowy. Za nią najpierw wyrusza mała wnuczką, którą Agata się opiekowała, potem już dorosła Klementyna ze swoją córką Dobrochną. Starsza kobieta bywa niesforna, upierdliwa i złośliwa. Kiedy jednak powracają jej zmysły na nowo staje się ukochaną babcią oraz prababcią dla swoich dziewczyn. To właśnie Klementyna postanawia pomóc jednej z najbliższych osób w jej życiu, podejmując decyzję o wyprowadzce z Rzeszowa do małego, górskiego miasteczka, z którego pochodziła jej rodzina. To tam zaczynają się dziać niesamowite sytuacje, które jak twierdzi autorka, zostały ukartowane przez opatrzność oraz magię zbliżających się świąt.

Fakt faktem, historia jest lekko oderwana od rzeczywistości, bo naprawdę ciężko uwierzyć w te wszystkie zbiegi okoliczności, znaki szczególne, itp. Jednak zupełnie nie przeszkadza to człowiekowi, który oczekuje na święta a magiczna atmosfera udziela się każdemu. Poza tym, przy iskrzącej choince, pachnących pierniczkach, sypiącym śniegu za oknem można zawierzyć wszystkiemu.

Klementyna to typ człowieka, z którym mogłabym przybijać piątki. Wyluzowana, zorganizowana. Gotowa zawsze walczyć o siebie. Z ciętym humorem. W  dodatku, z pewnością gdybyśmy się spotkały, mogłybyśmy powymieniać się poradami co do cukiernictwa, bo właśnie tym pasjonuje się nasza bohaterka. Dodatkowo, jej konikiem są pierniczki, pod różnymi odsłonami – małymi na choinkę, domkami czy sercami. Ta książka wręcz pachnie cynamonem i przyprawami korzennymi. Kobieta, mimo iż sama boryka się z wychowaniem córki, stara się pełnić swoją rolę najlepiej jak potrafi. Dobrochna natomiast jej małą mądralą, której nie da się łatwo zbyć. Widziała już wiele na swoje oczy i cały czas pozostaje dzielna. Nie jest marudna jak przystało na niektóre dzieci w jej wieku. A jej dociekliwości bywała naprawdę rozbrajająca.

Kombinacja tych trzech charakterów z dodatkiem innych zadziornych i wyróżniających się postaci, to mieszanka wybuchowa. W tej książce nie brakuje uśmiechu, ale też chwil refleksji. Pod przykrywką lekkiej lektury o zbliżających się świętach, niesie przesłanie o tym jak bardzo człowiek potrzebuje drugiego człowieka obok siebie. Kogoś, kto poda pomocną dłoń, kto wesprze w najtrudniejszych chwilach, doda otuchy czy odwagi lub najzwyczajniej nakopie w tyłek, by wrócić z przestworzy na ziemię. To także powieść o miłości, bez której choć bez względu na to jakby nam się w życiu dobrze układało, nic nie jest takie piękne, jak mogłoby być. Kładzie nacisk na wartość rodziny, od której przecież wszystko się zaczyna.

Decydując się na powieści obyczajowe chciałabym wcześniej wiedzieć, że będą tak dobre jak „Serce z piernika”. Myślę, że to już dość duża rekomendacja dla tego tytułu. Polecam jeśli jeszcze dotychczas nie mieliście okazji się z nią zapoznać. A ja ostrzę zęby na tom II.