"Byłam kochanką arabskich szejków" - kolejne spotkanie z twórczością Laili Shukri

Autor: Laila Shukri

Gatunek: Literatura faktu

Wyd.: Prószyński i S-ka

Ocena: 4,5/5

Do Laili Shukri – polskiej pisarki mieszkającej w Emiratach Arabskich, trafiłam już jakiś czas temu. Od tamtego momentu wiernie powracam do jej twórczości zgłębiając tajniki życia na wschodzie. Pisarka zaszczepiła we mnie duże zainteresowanie tym tematem, stąd właśnie bierze się moje zamiłowanie do tematyki islamu, handlu ludźmi czy po prostu życia, gdzie raj miesza się z piekłem.

Tym razem Polka pisze o naszej rodaczce, która zauroczona i rozkochana przez Tarka – przystojnego Syryjczyka, wyjeżdża z nim do Dubaju pod pretekstem wspaniałych wakacji i poznania jego rodziny. Już pierwszego dnia jej oczekiwania zostają pogrzebane. Julia zostaje zamknięta w mieszkaniu, w nieznanym jej miejscu. A jej los leży w rękach kogoś, kogo tak naprawdę kompletnie nie zna. Jest już jednak za późno. Jak się jednak potem dowiadujemy bycie więźniarką czterech ścian okazuje się być najlepszą możliwością. Kobieta trafia na jacht. Zostaje odurzona i wielokrotnie, brutalnie zgwałcona, po czym sprzedana. Od tego właśnie momentu zaczyna się toczyć największy koszmar jej życia, z którego nie widać najmniejszych perspektyw ucieczki. Czy naszej pięknej rodaczce uda się zbiec z burdelu? Czy przeżyje? Te pytania stawiałam sobie non stop. Bardzo trapił mnie jej los, ponieważ zdawałam sobie sprawę, że wszystko o czym pisze Shukri jest realne – gdzieś daleko od naszych ciepłych i bezpiecznych domów toczy się dramat wielu kobiet i dzieci, którym nie można pomóc!

Jakby gwałt, przemoc fizyczna, psychiczna i śmierć nie dostarczały komuś wystarczająco dużej dawki silnych emocji, gwarantuję Wam, że Laila Shukri opowiada o czymś, co wstrząśnie Wami i nie zostawi ani jednej suchej nitki. Jest to coś, co przerasta moje wszelkie pojęcie. Do tej pory dziwi mnie fakt jak człowiek potrafi być okrutny wobec drugiego bezbronnego człowieka. Czytając książkę naprawdę nie mogłam uwierzyć, że autorka pisze o wydarzeniach, które dzieją się w XXI w.

Choć Dubaj to piękne miejsce nie możemy zapomnieć, że jest stolicą hazardu, w którym główną wygraną jest los i życie człowieka. Książka to najlepszy dowód na to, że pieniądz a raczej gruby portfel i spuchnięte (niejedno) konto rządzą tym światem i że wbrew pozorom kupić można wszystko! Smutną prawdą jest fakt, że bez względu na ilość powstałych demokratycznych organizacji, jedna osoba czy nawet całe wojska nie są w stanie zlikwidować wszelkiego zła tego świata! Można jedynie próbować z nim walczyć, licząc, że nasze trudy zostaną dostrzeżone i docenione gdy sami będziemy się już znajdować bliżej Słońca.

Czytałam kilka recenzji tej książki. Autorkę osądza się o kilka błędów: m.in.: język – faktycznie jest on dość prosty i niewysublimowany, ale skupiałam się na fabule i nie raził on mnie jakoś szczególnie. Być może, gdyby było to moje pierwsze spotkanie z tą pisarką, wpłynęłoby to na dalszą przygodę z jej twórczością. Muszę przyznać, że nie była to najlepsza jej powieść jaką miałam okazję przeczytać, bo była nią (link) „Byłam służącą w arabskich pałacach”. Oskarża się ją o autopromocję, z czym niestety muszę się odrobinę zgodzić. Niepotrzebnymi wydają mi się być rozdziały, w których to sama autorka przejmuje narracje i podkreśla swoje bohaterskie próby ratownicze i to jak bardzo przez to narażała się mężowi. Nie wnikam również w to na ile jest ona osobą ukrywającą się a na ile jest to dobrze wykreowanym marketingiem. Dla mnie liczy się przekaz. To są realne scenariusze i choć żyjemy na świecie, by go zdobywać, zanim się tego podejmiemy, musimy być świadomi, jakie ryzyko to niesie. Więc jeżeli ta lektura lub chociaż jeden mały jej akapit sprawił, że ktoś dwa razy się zastanowił nad swoją decyzją i podjął ją z większą rozwagą, oznacza to, że nie została ona napisana na darmo. Nie patrzę na pobudki autorki czy wydawców. Dla mnie liczy się efekt! Zdania nie zmienię bez względu na to ile słów krytyki o niej przeczytam. Warto sięgnąć po „Byłam kochanką arabskich szejków”, by przekonać się na własnej skórze, na ile jesteśmy w stanie ją pokochać lub znienawidzić.