"Luz i tak nie będę idealna" - Tatiana Mindewicz - Puacz

Autor: Tatiana Mindewicz – Puacz

Wyd.: Agora SA

Gatunek: poradnik

Ocena: 2/5

Skusiłam się na tę książkę – poradnik z prostej przyczyny: jej tytuł wydał mi się by dość przystępny, mało filozoficzny i hmm, pomocny? Oczekiwałam od książki, że poza psychologicznym tekstem odniosę kilka korzyści, ja jednak utwierdziłam się w swoim zdaniu na temat tego rodzaju publikacji. Niestety w przeważającej większości w poradnikach pisze się o jednym i tym samym w kółko. W przeciwieństwie do poprzedniego , który czytałam, tj. "Potęga podświadomości", ten nie wniósł w moje życie nic wartościowego i nic o czym nie wiem.

Zastanawiam się od czego zacząć i jak mogę przekazać, to co dokładnie myślę o tej książce. W dzisiejszych czasach istnieje idea bycia idealnym: super fit, super mądrym, itp., itd. Często zapominamy, że warto się zatrzymać i może sobie odpuścić. Liczyłam, że ta książka, nie poda gotowej recepty na to, ale udowodni po prostu, że warto sobie odpuścić. Tymczasem co dostajemy? Trochę prywaty z życia autorki i kilka przykładów, które nam serwuje w oparciu o cudze historie. Co mnie denerwowało najbardziej? Pani Mindewicz – Puacz po pierwsze ciągle skupiała się na historiach z dzieciństwa, pokazywała jak pewne schematy są w życiu już dorosłym przez nas powielane, rozpoczynała opowieść o czyimś problemie… po czym jej nie kończyła. Nie dowiadujemy się czy ta propagowana przez nią metoda przepracowywania niemiłych doświadczeń z dzieciństwa w dorosłości ma jakiś sens. A to było coś, co interesowało mnie najbardziej, bo właśnie z tych ludzkich historii wyciągałam więcej wniosków, niż z  mądrości, które serwowała nam autorka poradnika.

Po drugie – przykłady podawane przez Tatianę Mindewicz – Puacz opierały się na dzieciństwie i o błędach rodziców. Wychodzi, więc na to, że chcąc nie chcąc i tak sprawimy, że u naszego ukochanego dziecka najprawdopodobniej wystąpi jakieś skrzywienie emocjonalne. Gdybym była matką, po przeczytaniu książki, załamałabym się. Autorka pisała o tym, że nawet najdrobniejsze
i najniewinniejsze zdanie wypowiedziane z ust taty czy mamy skrzywdzą dziecko w mniejszy lub większy sposób i oczywiście mowa tu o całkiem zdrowej, normalnej, kochającej się rodzinie! I co teraz – mamy dać sobie spokój z rodzeniem dzieci, z zakładaniem rodzin, mimo szczerych chęci? Hmm, jestem zła za sposób, w jaki autorka książka przedstawiła rolę rodziców. Nie chcę się też jakoś szczegółowo wgłębiać w treść tej książki, bo… przykro mi to pisać – nie warto! Książka nie niesie ze sobą nic wartościowego, choć z narracji wynika, że jej autorka jest naprawdę miłą i sympatyczną osobą, ale czy to wystarczy, by wytykać ludziom błędy w wychowaniu swoich dzieci. Pisząc tę recenzję nasuwa mi się myśl: czy przyszły rodzic powinien dostać scenariusz? Listę słów zakazanych? Co może mówić a czego absolutnie nie? Wydaje mi się, że zaczynamy troszkę przesadzać. Nie raz dostałam od swoich rodziców porządny ochrzan i nie czuję się przez to… upośledzona emocjonalnie.

Jest mi naprawdę przykro, że musiałam napisać tyle niemiłych słów w stronę książki „Luz i tak nie będę idealna”. Jedynymi zaletami jakie potrafiłam w niej znaleźć to duża czcionka i przystępne, łatwe i przyjemne słownictwo, ułatwiające przebrnięcie przez całą treść. Mój werdykt brzmi: nie polecam. Niestety. Uważam, że na to miejsce mogłam czytać, co bardziej wartościowego!