Filmowy poniedziałek: "Jestem taka piękna".

Film, o którym chciałabym Wam dziś opowiedzieć swoją premierę w Polsce będzie miał 29 czerwca, kiedy jego światowa premiera odbyła się w kwietniu. Jeśli więc zainteresuje Was ta produkcja będziecie mieli okazję, by wybrać się na nią do kina.

Źródło: filmweb.pl

W roli głównej poznajemy Renee Bennett – młodą, zakompleksioną kobietę, która dość ma reguł gry panujących w Nowym Jorku, gdzie piękni i bogaci ludzie mają utorowaną drogę do sukcesu. Wszystko odmienia się gdy na zajęciach fitness Renee spada z rowerka, uderzając się w głowę. Wtedy dostrzega swoje zalety. Po raz pierwszy widzi siebie jako atrakcyjną osobę i szturmem zaczyna podbijać świat, spełniać swoje marzenia i zyskiwać nowe znajomość i kto wie, być może nawet miłość? Rodzi się w niej jeszcze jedna cecha – Renee zaczyna patrzeć na innych ludzi z góry. Czuję się od nich lepsza i o mały włos nie traci przez to wszystkiego, co do tej pory było w jej życiu najważniejsze.

Choć „Jestem taka piękna” to film komediowy, to przez chwilę zrobiło mi się smutno, bo zobaczyłam samą siebie. Zobaczyłam, że nie zawsze wierzę w swoje możliwości i nie zawsze decyduję się chwycić byka za rogi, bo brak mi odwagi. Pomyślałam o tych wszystkich chwilach, kiedy rezygnowałam z czegoś tak naprawdę bez większego powodu. I wtedy zobaczyłam wiele z nas, którym czasem brak niczego innego jak tylko wiary w siebie, by móc podbijać świat! Nie chciałabym wskazywać prosto palcem, skąd to się bierze. Nie chciałabym wypominać tym ludziom, którzy swoje życie przedstawiają jako idealne, co mija się z prawdą, wpędzają niektórych w niemałe kompleksy. Nie chciałabym wypominać niczego gazetom, telewizji czy Internetowi, bo za tym wszystkim stoją ludzie, którzy w pogoni za pieniądzem, krok po kroku burzą czyjeś poczucie własnej wartości, by móc zyskać fortunę na nowych wyszczuplających legginsach, samoopalaczu, najlepszym tuszu do rzęs, środku do odchudzania aż w końcu na operacjach plastycznych.

Wracając do filmu – poza tym krótkim morałem, ekranizacja jest bardzo rozrywkowa. Postaci mimo iż odzwierciedlają nasze społeczeństwo, są odrobinę przerysowane, co nadaje komizmu większości sytuacji. Muszę przyznać niestety, że druga część filmu chwilami mi się ciągnęła. Były też momenty śmieszne. Szczególnie w chwilach gdy głównej bohaterce wpadało do głowy mnóstwo szalonych pomysłów.

Film oceniam bardzo pozytywnie. choć nie jest to produkcja wysokich lotów, wyszłam z kina z myślą, że nie zmarnowałam tych kilkudziesięciu minut. Jeśli komedie są gatunkiem, który lubicie oglądać, myślę, że warto się na „Jestem taka piękna” wybrać, chociażby po to, by móc się zrelaksować po całym dniu pracy lub szkoły.

* Z własnej nieuważności nie dodałam wpisu, więc musiał wylądować na blogu we wtorkowy poranek. :)