"Idealne życie" - Minka Kent

Autor: Minka Kent

Wyd.: Filia

Gatunek: Thriller / sensacja / kryminał

Ocena: 3/5

 Na pewno każdy z Was, czy to z życia czy z Internetu, zna przynajmniej jedną idealną rodzinę, zakochaną żonę i męża, urocze dzieci, piękny dom, zadbany ogródek. A gdy tylko drzwi takiej komórki społecznej się zamkną, spod łóżek, z szafy i z piwnicy wychodzą wszelkie zmory szarej codzienności. Zdradzający mąż, wymagająca teściowa, buntująca się córka, a do tego wszystkiego chęć ucieczki przed tym wszystkim… a wtedy na Instaface ląduje kolejna fotka z hashtagami #idealneżycie i teraz pojawia się pytanie: czy coś takiego w ogóle istnieje?

Autumn Carpenter od siedmiu lat obserwuje McMullenów – rodzinę adopcyjną dla swojej córki Grace. Kolekcjonuje ich rzeczy, naśladuje Daphne i wyobraża sobie, że opływa w luksusie a w domu czeka na nią kochający mąż. Gdy natrafia się wakat niani dla dzieci McMullenów, kobieta nie waha się ani chwili, aplikuje, dostaje pracę i zaczyna grzebać w życiu prywatnym tej pary, widząc, że nie wszystko jest takie, jakim pokazywali to w Internecie, brnie dalej, do momentu gdy nie ma już odwrotu.

Nie wiem czy poczuliście się zaintrygowani czytając powyższy opis, ale ja po zapoznaniu się ze streszczeniem na tyle okładki, pomyślałam, że będzie to naprawdę fajna historia. Nie lubię używać stwierdzenia, że się zawiodłam zbyt często i tym razem też tego nie napiszę, ale kurczę… w wielu sytuacjach odnosiłam wrażenie, że skądś tę historię już znam. Szukałam jakiegoś zaskoczenia, ale wszędzie znajdowałam schematy. Nie wbiło mnie w fotel, nie przebierałam nogami, by poznać zakończenie. Na poprawę mojej oceny wpłynęło zakończenie, którego faktycznie się nie spodziewałam i żadne znaki na niebie i ziemi nie nasunęły mi takiego rozwiązania. Być może stało się tak, że przed „Idealnym życiem” czytałam bardzo podobnie napisany thriller psychologiczny, których swoją drogą ostatnio przybyło jak grzybów po deszczu!

Żałuję, że wątek osobisty Autumn nie został bardziej rozbudowany. Autorka thrillera psychologicznego zbyt intensywnie przykuwała uwagę czytelnika na kryzysie małżeństwa McMullenów, pomijając historię Autumn i gdyby jej postać została lepiej rozwinięta, może wszystko byłoby ciekawsze a ja dużo wcześniej zrozumiałabym jak niepoczytalną osobą była i czekałabym z niecierpliwością, do jakiego czynu dopuści się w następnej kolejności. Ta fabuła naprawdę ma potencjał!

W skrócie opisałam Wam moje przemyślenia i nie widzę też sensu przedłużania posta. Książka nie wniosła do mojego życia nic wartościowego. Była pozycją, którą po przeczytaniu się po prostu odkłada. Pewnie bardzo szybko o niej zapomnę. Jednak mam wrażenie, że historii tego typu ostatnio powstało tyle, że naprawdę ciężko trafić na coś, co nie powiela schematów a autor wychodzi do czytelnika z ciekawym pomysłem i jego intrygującym rozwinięciem. Cóż, trzeba szukać dalej. :) A Wy, czytaliście „Idealne życie”? Jeśli tak to opowiedzcie o swoich wrażeniach, bo widziałam kilka pozytywnych opinii na temat tej książki.