"Szklany zamek" - Jeanette Walls

Autor: Jeanette Walls

Wyd.: Świat Książki

Gatunek: Literatura faktu

Ocena:5/5

 

Jakiś czas temu na blogu pojawiła się recenzja „Idealnego życia” traktująca o rodzinie. Dziś wracamy w pewnym stopniu do tego tematu, ale dostajemy całkiem inny obraz rodziny niż w powyższym tytule. Być może zastanawiacie się czy jest to opowieść odsłaniająca największą jednostkę społeczną z tej dobrej strony i jeżeli tego właśnie oczekujecie, muszę Was niestety zawieść.

Historia „Szklanego zamku” jest prawdziwa. Jego autorka obnaża nie tylko swoją przeszłość, ale również bliskich sobie osób. Od momentu wydania książki pozwoliła każdemu zajrzeć do jej najgłębiej skrywanych tajemnic. Dała prawo swoim czytelnikom na wydawanie wszelkich osądów. Na oskarżanie Rexa o złą sytuację finansową rodziny, na nienawiść do Rose Mary za brak matczynej troski. Ja również przez pewien czas oceniałam rodzinę Wallsów, ale potem zastanawiałam się dlaczego roszczę sobie do tego prawo?

Rodzicom Walls można by naprawdę wiele zarzucić, ale na pewno nie brak miłości do swoich dzieci. Kochali je i na pewien sposób, udało im się otoczyć ich opieką. Rodzina Jeanette żyła bardzo niezobowiązująco. Nie zatrzymywali się w  jednym domu czy też, hmm, skrawku ziemi na zbyt długi okres czasu. Samodzielnie kształcili swoje dzieci, od czasu do czasu, zapisując ich  szkoły, z czego wynikało więcej kłopotów niż korzyści. Cała piątka była naprawdę inteligentna i w wielu kwestiach mieli swoje opinię, choć niektóre mogły być odrobinę oderwane od ziemi. Na drodze do szczęścia stanęła im choroba alkoholowa Rexa oraz zagubienie i tęsknota za młodzieńczym zapałem i odwagą do spełnienia marzeń Rose Mary. Obserwując los tej rodziny, nasunął mi się wniosek, że właśnie dlatego tak ważne jest, by  będąc rodzicem nie zatracać się w tej roli, pamiętać o sobie, swoim szczęściu i spełnieniu!

Naprawdę ciężko pisać mi recenzję tej książki, bo wiem, że każde słowo ciągnie za sobą pewną historię, łzy. Opowieści Jeanette pokazywały ile wiary i nadziei pokładały dzieci w rodzicach. Ufały ich chęci do zmiany. Może gdyby ich los potoczył się inaczej, ta rodzina miałaby szansę na normalne życie? W końcu ostatecznie osiedlili się w jednym miejscu, wystarczyło włożyć jedynie odrobinę starań, by utworzyć prawdziwy dom i nie mam tu na myśli jedynie ścian.

Bardzo podobał mi się sposób w jaki autorka opowiada tę historię. Nie czuć w niej żalu, nie znajdziemy w niej nienawiści. Odnosimy wrażenie, że czytamy przemyślenia kogoś, kto obserwował tę rodzinę z zewnątrz. W książce nie znajdziemy żadnych pretensji, zrzucania winy. Dzieci Walls wzięły swój los w swoje własne ręce i ruszyły w świat z postanowieniem, że nie chcą żyć, tak jak dorastały. Wychodziło im to raz lepiej a raz gorzej,  ale dawno nie widziałam takiej mieszanki osobowości: zdolnych, upartych, walecznych, ale jednocześnie wrażliwych młodych ludzi, którzy od najmłodszych lat zostali nauczeni troszczyć się o siebie nawzajem, pomagać sobie i stać murem za sobą i tę więź podziwiam najbardziej! Wiem, że Rose Mary i Rex mimo iż nie mogli im dać normalności i ciepła rodzinnego, dali im coś cenniejszego – rodzeństwo! Rodzice Walls wyrządzili swoim dzieciom wiele krzywd i nie każdy w ich sytuacji byłby tak wyrozumiały, ale właśnie ta relacja to dowód na to jak potężna może myć miłość dziecka do rodzica!

Zachęcam Was, byście po tę książkę sięgnęli. Pozwolili jej wciągnąć się w świat tej dziwnej rodziny. Dołączcie się do ich przygód i spróbujcie się zaprzyjaźnić z tymi ludźmi. „Szklany zamek” to do bólu prawdziwa historia o tym, że życie ma słodko – gorzki smak i dwa oblicza! A Ci z Was, którzy wolą film od książki, zachęcam do obejrzenia, bo funduje on równie tyle samo emocji co książka.