"Księżniczka z lodu" - pierwsza część mrożącej krew w żyłach sadze o Fjallbacke

Autorka: Camilla Lackberg

Wyd.: Czarna Owca

Gatunek: thriller, kryminał, sensacja,

Ocena: 4,5/5

”Księżniczka z lodu” to pierwszy tom sagi Camilli Lackberg o Fjallbacke. Jest to mała szwedzka miejscowość, z której pochodzi główna bohaterka Erica Falck. Po pogrzebie swoich rodziców kobieta postanawia zostać w rodzinnym mieście na jakiś czas, by uporządkować przeszłość. Jednak los zrzuca na nią przykrą niespodziankę. Bohaterka znajduje martwe ciało swojej przyjaciółki z dzieciństwa. Od tego momentu podejmuje się prywatnego śledztwa. Do poszukiwanń mordercy dołącza się policjant Patrick Hedstrom. Z biegiem czasu udaje im się odkryć mnóstwo piętrzących się tajemnic, które gryzły wiele sumień i rzucały cień na kilka ludzkich istnień. Przypadek śmierci Alex okazał się bardziej skomplikowany niż na samym początku mi się wydawało. Ku mojej uciesze czytelnik nie znajdzie rozwiązania tej zagadki pod samym nosem.

Ericka Falck to główna postać powieści Lackerg. Już od samego początku obdarzyłam ją dużą sympatią. Jej postać zaintrygowała mnie siłą, która biła od niej na każdym kroku. Nawet jeśli przez chwilę miałam wrażenie, że to koniec, wyczerpała jej wszelkie zapasy, ona jakby od nowa odbijała się od dna i brała na klatę kolejne problemy, które rosły z dnia na dzień. Wielokrotnie byłam pod wrażeniem ile ta kobieta może unieść. Jednocześnie czułam coś w rodzaju troski o nią, choć radziła sobie świetnie, przykro było mi patrzeć, że jest sama i marnuje się taki wspaniały materiał na żonę i matkę. Widać było, że Ericka musiała dorosnąć zbyt szybko, by zaopiekować się młodszą siostrą, by dostała to, czego jej samej całe życie było brak – matczyną miłość. Choć z tą postacią miałam już wcześniej styczności i w przeciwieństwie do poprzedniego doświadczenia, w pierwszej części sagi, nie mam jej nic do zarzucenia. Mogę tylko powiedzieć, że w literaturze potrzeba więcej tak charyzmatycznych i charakternych bohaterów jak Ericka Falck.

Moją przychylność uzyskał również Patrick Hedstrom, który w moich oczach kreował się jako nastolatek w ciele dorosłego. Poznajemy go już jako rozwodnika, czym tłumaczę sobie jego zagubienie. Początkowo odniosłam wrażenie, że jego życie zaczyna się i kończy w komisariacie. Natomiast w trakcie dochodzenia odsłonił swoją twarz i mogłam się przekonać jak dociekliwy i skrupulatny potrafi być ten mężczyzna.

Muszę przyznać, że Camilla Lackberg wykreowała bohaterów, których z pewnością nie można nazwać nudnymi. Zapoznałam się z przypadkami intrygującymi, ale też odrobinę przerażającymi, przynajmniej chwilami. Zawiłość relacji międzyludzkich zdumiał mnie wielokrotnie i zdecydowanie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, ale.. no właśnie.

Nie będę oszukiwać, że styl Lackberg nie chcę powiedzieć, że nie przemawia do mnie, bo tak nie jest, jednak w pewien sposób jest mało trzymający w napięciu. Nie chcę jednak wydawać zbyt pochopnej opinii o całej sadze, gdy zapoznałam się jedynie z dwoma jej tytułami. Liczę, że pierwsza część była jedynie wstępem, wkręceniem się w całą atmosferę panującą we Fjallbacke. Z pewnością sięgnę po kolejne tytułu, bo ciekawi mnie na co stać jeszcze Erickę Falck i Patricka Hedstroma.