"Cudowny chłopak i ja" - R. J. Palacio

Autor: R. J. Palacio

Wyd.: Albatros

Gatunek: Literatura młodzieżowa

Ocena: 4/5

Auggie Pulman to chłopak, który urodził z deformacją twarzy i po raz pierwszy, po nauczaniu domowym, idzie do szkoły, w której musi borykać się z tym, jak jego rówieśnicy przyjmą jego odmienność i jeśli nie znacie tej historii, na pewno domyślacie się, że nie jest to ani trochę łatwy początek. „Cudowny chłopak i ja” to trzy opowieści widziane oczami innych dzieci, w których Auggie jest tak naprawdę postacią epizodyczną, jednak to właśnie jego przypadek odmienia życie wielu osób. W tej części poznajemy  pole widzenia kolegów Auggiego. Być może dzięki temu, choć w małym stopniu, jesteśmy w stanie zrozumieć postawę tych młodych ludzi i to jak okrutnie zachowywali się w stosunku do chorego kolegi.

Obserwując dzisiejszą młodzież, napiszę bez ogródek, bywam przerażona. Nie wiem skąd w tak młodych ludziach bierze się tyle zgorzknienia, wulgarności i poczucia, że nie jest ich obowiązkiem, by szanować drugiego człowieka. Jednak właśnie ta historia daje odpowiedź na to pytanie. Choć stanowi on w książce wątek poboczny, odwzorowuje idealnie co dzieje się w dzisiejszym społeczeństwie. Od dawien dawna wiadomo, że wiele wartości wynosi się z domu i to z naszego ogniska domowego czerpiemy wszelkie inspiracje. Jak moglibyśmy, Ty czy ja, oczekiwać od Juliana, Christophera lub innych dzieci tolerancji, jeśli oni, obserwując swoich rodziców, to jak odnoszą się do ciężkiej sytuacji nowego chłopca, jak patrzą na niego z obrzydzeniem, uznają, że takie zachowanie jest zachowaniem jak najbardziej na miejscu. Tym sposobem rodzice wpajają swoim pociechom, że oceniać i szydzić można z każdego. 

Bo tak naprawdę Julian, Christopher czy Charlotte nie są złymi dziećmi. Choć ich zachowanie nie jest godne pochwały, każdej trójce brakowało wzorca, który naprowadziłby ich na dobry tor. A smutną prawdą jest, że małe dziecko nie dostrzega ludzkiej odmienności. Dopiero dojrzewając, obserwując świat dorosłych, nabiera tej przykrej zdolności.

Choć wielu z nas powtarza, że wygląd nie ma znaczenia, nie wiele ma to wspólnego z rzeczywistością. Odmienność Auggiego przeszkadzała niemal każdemu. Julian się jej obawiał i bronił się agresją. Christopher choć przez wiele lat się z nim przyjaźnił nie był w stanie pogodzić relacji z Auggiem z innymi kolegami, powtarzając, że przyjaźń z nim bywa naprawdę trudna. Historia Charlotte natomiast jest odrobinę inna, bo dziewczynka tak naprawdę nie jest przeciwna nowemu koledze, ale nie może też siebie nazwać jego zwolenniczką. Idealnie odzwierciedla obojętną postawę społeczeństwa.

 Historia tej trójki, bądź co bądź, miłych i dobrych dzieciaków to dowód na to, że oni nie zawsze radzą sobie ze swoimi emocjami. Pragną być akceptowani, lubiani i popularni. Nie chcą czuć się odrzuceni. Ciągle boją się samodzielności i zasłaniają się arogancją, byleby nie zostać pokazanym palcem, bo jesteśmy uczeni, że nie możemy się wyróżniać. Naszym zadaniem jest iść w szeregu z innym, podążać za tym, co wyznaczą nam trendy, rodzice, nauczyciele czy państwo. Każdy z nas ma nad sobą ograniczenia, które musi mieć odwagę zerwać a Auggie swoją postawą udowodnił, że inność nie jest niczym złym. Odróżnianie się z tłumu, choć początkowo przyniosło mu wiele kłopotów, ostatecznie sprawiło, że zyskał sobie przychylność rówieśników a stało się tak dlatego, że szanował każdego, kogo udało mu się spotkać na swojej drodze. Cenił prawdziwą przyjaźń, zdając sobie sprawę jak wyjątkowa jest to relacja i powiem Wam, że naprawdę fajnie było czytać o tym chłopcu, który poradził sobie w tej dżungli, zwanej szkołą.

Na koniec wspomnę o jednym, malutkim „ale”. Otóż podczas czytania, w wielu sytuacjach czułam, że za tą historią stoi osoba dorosła. Osobiście uważam, że wnioski, do których dochodzili bohaterowie były zbyt dojrzałe. Niemniej jednak, uważam, że książka jest dobrą pozycją dla osoby dorosłej, ale przede wszystkim dla młodego człowieka, kilkunastolatka, który po tej lekturze, może dwa razy zastanowi się zanim zadrwi z pryszczy kolegi czy okularów koleżanki.

„Cudowny chłopak i ja” to książka  o przyjaźni, o dorastaniu i o tym, że życie dzieci nie jest tak beztroskie i bezproblemowe jak niektórym mogłoby się wydawać. Myślę, że naprawdę warto do niej zajrzeć.