Stan surowy zamknięty - podsumowanie kolejnych prac budowlanych

Oficjalnie mogę powiedzieć Wam, że w marcu zamknęliśmy stan surowy naszego domu. Do tego czasu z pracami posunęliśmy się nawet dalej, ponieważ zrobiliśmy prąd oraz tynki, hydraulikę i wylewki. Mam nadzieję, że zbliżymy się jak najszybciej do etapu wykończenia, bo naprawdę nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła się nim z Wami podzielić, tworząc posty z urządzania domu! Dziś jednak chciałabym podsumować moment, kiedy to widać najwięcej efektów, czyli jak dom wręcz rośnie w oczach. Z pracami ruszyliśmy zdaję się w maju ubiegłego roku, a oficjalnie koniec świętowaliśmy w marcu bieżącego roku. W niespełna rok udało nam się postawić mury naszego miejsca na ziemi i wierzcie mi, nie posiadamy się z radości. Ale odbiegam od tematu, zaraz zacznę opisywać, czego nie mogę się doczekać najbardziej a nie taki miałam plan. :D

Tak jak pisałam wyżej, w maju ruszyliśmy z pracami i już przy tyczeniu pojawił się mały problem, bo bardzo chcieliśmy, aby nasz dom był cofnięty dość daleko od drogi. Choć nie jest ona zbyt ruchliwa, jak to przy lesie. Nie było to możliwe ze względu na regulacje prawa budowlanego, nie pozwalające postawić jednego budynku zbyt blisko drugiego. Dodatkowo zależało nam na przejeździe pomiędzy domem a budynkiem gospodarczym. Już wtedy wiedziałam, że nie będzie łatwo. Dla mnie była to nowa sytuacja, ale domyślałam się, że już niedługo kompromis stanie się moim drugim imieniem. ;) Miałam odrobinę stresu, bo było około sześciu mężczyzn na budowie a ja musiałam dla nich gotować. Bałam się, że coś przypalę, przesolę, zapomnę widelca/cukru/herbaty. Nic takiego się nie stało – tylko raz wywaliłam całą tacę z kanapkami, nie mogąc otworzyć drzwi do samochodu ( bo przecież spieszyło mi się za bardzo, żeby je gdzieś odstawić :D ).

 

 

Mój mąż znając się na tym, miał przed oczami wizję powstającego budynku, w przeciwieństwie do mnie. Gdy została zalana ława fundamentowa przeraziłam się, że wybraliśmy bardzo mały domek. Na szczęście było to jedynie dziwne wrażenie wizualne. Po wykonaniu kanalizacji i wylaniu chudego betonu, czyli pierwszej wylewki, dom rósł w oczach jak szalony!

Rodzina męża zajęła się zalaniem stropu, po wcześniejszych szalunkach, przejęli też obowiązek polewania go wodą, by uniknąć pęknięć. Z notatek męża wynika, że beton musi wiązać ok. 28 dni i po takim czasie można pozbyć się szalunków. 

My do kolejnych zadań zabraliśmy się dopiero w sierpniu, czyli budowaliśmy dom, jednocześnie przygotowując się do naszego ślubu. Wtedy też miałam okazję spędzić tam więcej czasu jako pomoc. Stawialiśmy najpierw podwyższenie, a potem ścianki działowe. Dzielnie nosiłam i docinałam pustaki. :D Jeszcze na kilka dni przed weselem sprzątaliśmy podwórko, gdyż bałagan był niesamowity. Niestety nie wyrobiliśmy się z czasem i dach udało nam się pokryć jedynie papą. Dachówkę udało się położyć dopiero w marcu i muszę powiedzieć, że dom od razu nabrał innych kształtów! Przez zimę zamówiliśmy też okna i kupiliśmy drzwi, z którymi było niemało przygód – sprzedano nam drzwi z ościeżnicą, która w fabryce została źle wyrobiona. Kiedy się zorientowaliśmy, zapodział nam się paragon, więc dodatkowo dopłaciliśmy ok. 200 zł za nową. Możecie się domyślić jak się „uradowaliśmy”, gdy jakiś czas później znalazł się paragon. Myślę, że gdyby mój mąż tu był ( a zapomniał o tym napisać :D), podpowiedziałby mi, bym wspomniała Wam o folii, która pokrywa drzwi i okna wychodzące prosto z fabryki. Jeśli ktoś z Was jest lub będzie na etapie budowy domu, pamiętajcie, by ją zdjąć. Klej pod wpływem czasu i słońca przywiera do struktury na tyle mocno, że później bez specjalistycznych środków nie będziecie w stanie jej samodzielnie usunąć. A z tego co słyszałam drogim biznesem jest, by zamówić ekipę, która zrobi to za Was. 

 

Zanim pojawi się kolejna aktualizacja minie jeszcze trochę czasu, ale ciągle działamy. W planach mamy trochę prac na podwórku, ocieplenie poddasza, szpachlowanie i gruntowanie ścian wewnętrznych całego domu. Przed nami jeszcze ogrom pracy, ale kiedy tak na to patrzę, wiem, że warto w to inwestować swój czas  i pieniądze, bo czuje, że tam jest moje miejsce na ziemi.